πεταλωτικός

-ή, -ό, Ν

1. αυτός που έχει σχέση με τον πεταλωτή

2. το θηλ. ως ουσ. η πεταλωτική

η τέχνη τού πεταλωτή

3. (το ουδ. πλήθ. ως ουσ.) τα πεταλωτικά

η αμοιβή τού πεταλωτή για τη δουλειά του.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πεταλωτής. Η λ., στο θηλ. πεταλωτική (τέχνη), μαρτυρείται από το 1833 στους Ελληνικούς Κώδικες].